Ο 22ος «νεκρός» της Θύρας 7 που γύρισε στον κόσμο των ζωντανών. Μία ανατριχιαστική ιστορία

Τέλη Αυγούστου και για πρώτη φορά στα 45 μου χρόνια δεν βρίσκομαι σε κάποια παραλία. «Βουνό ή θάλασσα;», μας ρωτούσε η δασκάλα όταν ήμασταν μικροί και απέφευγε έτσι να φέρει σε δύσκολη θέση όσους συμμαθητές μου δεν είχαν τα οικονομικά να πάνε διακοπές. Οι περισσότεροι όλο και από κάποιο ορεινό χωριό κατάγονταν.

Βουνό, λοιπόν, για πρώτη φορά. Κάτω Πεδινά. Ένα από τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου. 950 μέτρα υψόμετρο. Αναπνέω και ανοίγουν τα πνευμόνια μου. Βρίσκομαι εδώ, αφού αναζήτησα το διαφορετικό. Βρίσκομαι εδώ, γιατί φέτος απόμεινα μόνος. Βρίσκομαι, όμως, εδώ γιατί πρώτα απ’ όλα το χρωστούσα στην αισθητική μου.

Στην απογραφή του 2001 καταμετρήθηκαν 87 κάτοικοι, οι πραγματικοί είναι καμιά 40αριά. Το καλοκαίρι το σκηνικό αλλάζει μιας και έρχονται οι οικογένειες απ’ την Αθήνα. Χτισμένο αμφιθεατρικά το χωριό, τα σπίτια από πέτρα, οι σκεπές οι παραδοσιακές του Ζαγορίου από μαύρη πλάκα.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Sport-Retro.gr